Na een maand Cuba kwamen we twee weken geleden terecht in het comfortabele Costa Rica. Cuba was fantastisch, maar wat een luxe om ons weer in de bewoonde wereld te begeven met wifi, supermarkten en normale horecagelegenheden. Na een dagje research besloten we te vertrekken naar Tortuguero aan de oostkust van Costa Rica. We gingen met het openbaar vervoer per bus, nog een bus en een boot naar het eiland. Best heftig met een koffer, een backpack en drie stuks handbagage. Dit strookt dan wel weer mooi met ons voornemen om lekker rustig aan te doen en steeds wat langer op een plek te blijven.
 |
| Strand van Tortuguero |
Daar wilde de lokale gids in Tortuguero weinig van weten: “jullie kunnen het beste alles op een dag doen!” Dan hoefde je blijkbaar maar een keer entree te betalen voor het natuurpark. Ja ho eens even, om zes uur ’s ochtends vogels en aapjes kijken per boot, ’s middags wandelen voor nog meer dieren en ’s nachts zeeschildpadden kijken? Dit druiste in tegen al onze reisprincipes en aangezien we minimaal vijf dagen op Tortuguero zouden blijven, besloten we bij wijze van compromis de eerste twee dingen op een dag te doen en de schildpadden een dag later.
 |
| Aap aan het chillen |
De boot- en wandeltocht waren erg mooi en we zagen inderdaad aapjes, vogels, een kaaiman (mocht gelukkig in het water blijven), slangen en leguanen. We bleken wel waardeloze vogelkijkers: we zagen steeds als laatste in de boot de desbetreffende vogel en we durfden ook niet te zeggen dat we last van onze nek hadden en toch vooral voor de apen kwamen. De volgende dag bleek na een nachtelijke wandeling van twee uur over het strand dat de schildpadden liever op een andere dag kwamen. Voor ons geen probleem, we hadden in Suriname al een paar zeeschildpadden eieren zien leggen. De schildpadloze nachtwandeling over het strand was stiekem eigenlijk best cool. Het donderde en bliksemde zonder dat het gevaarlijk voelde.
We boekten een paar nachten bij in het relaxte en autoloze Tortuguero en genoten van het hangmatteren met uitzicht op het zwarte en bloedhete strand, gecombineerd met boekjes en wifi. De sfeer was ontspannen en zelfs de honden leken hier vrolijker dan waar dan ook. We ontmoetten hier onze lievelingshond tot nu toe: eentje die ons de hele dag volgde. Toen we in de boot naar het vasteland stapten, begon hij zachtjes te piepen en naar ons toe te zwemmen. Snif.
 |
| Uit eten met hond |
 |
| Thomas en de hond |
 |
| Thomas en de hond II |
 |
| El Arenal |
Vanaf Tortuguero pakten we dus de boot en de bus naar La Fortuna. Hier hebben we vier nachten doorgebracht in het allergoedkoopste hostel wat we konden vinden, maar met een prachtig uitzicht op de Arenal-vulkaan. We maakten een wandeling omhoog en weer omlaag over het ‘1968-trail’, via de rotsblokken die in de jaren zestig naar buiten zijn gespuwd. Bizar idee. De rest van de dag lagen we in de ‘hot springs’ in een soort luxe resort met allerlei verschillende baden die worden opgewarmd door de vulkaan. De laatste dag zijn we afgedaald naar een imposante waterval. Ja, dat eromheen zwemmen zag er leuk uit op het plaatje, maar het water is natuurlijk ijskoud en wild. Toch maar heel even gedaan. Direct begon het keihard te regenen en het regenwoud om ons heen liet flink van zich horen. De geluiden van het weerkaatsende onweer waren indrukwekkend, maar stiekem nu toch ook een beetje eng. De regen in het regenwoud viel mee, veel water bleef hangen in de bladeren boven onze hoofden.
 |
| Waterval op de achtergrond |
 |
| Zwemmen... |
Inmiddels hadden we La Fortuna na vijf dagen wel weer gezien. We wilden weer naar het strand! We verplaatsten ons naar het relaxte Samara aan de westkust. Hierover binnenkort meer!
Klik hier voor foto's van Costa Rica!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten