Cuba: Trinidad en Cienfuegos

We sloten ons verblijf in Havana af met de prijsuitreiking van het schaaktoernooi. Normaal niet heel spannend, maar in Cuba pakken ze dat toch net weer anders aan. Voor de kenners: Ivanchuk danste –gekleed in pak en met zijn pet scheef op zijn hoofd- als geïmproviseerde slotact met een Cubaanse zangeres. We namen afscheid van Rob, die terug naar Nederland vloog, en vertrokken de volgende dag met Marc naar het midden van Cuba: Trinidad.


Trinidad is Cuba zoals je het je voorstelt: pastelkleurige huisjes, smalle steegjes en veel paarden. Nadat we twee mooie kamers gevonden hadden en gegeten hadden bij de respectievelijke casa’s, besloten we iets te drinken op Plaza Mayor, waar de mojito’s en salsaband voor een typisch Cubaans sfeertje zorgden. Na een paar uur bleek het hele plein, de trappen en de twee terrassen afgeladen vol te raken met honderden mensen, terwijl de muziek steeds harder uit de boxen schalde. We besloten ons te begeven naar ‘La Cueva’, oftewel: de discotheek in de grot.

Na een donkere wandeling over glibberige paadjes bereikten we de ingang van de grot. Dit was inderdaad een vrij bizarre plek voor een discotheek en we keken onze ogen uit. Je kon er nog een aardig rondje wandelen. Wie spettert toch dat water op onze tafel? Oh ja, het is een grot. Het rare van al dit soort attracties is dat de Cubanen zelf nauwelijks geld hebben om de terrasjes of de discotheek te bezoeken. Hoe meer we leerden over Cuba, hoe bizarder het werd. Vrijwel iedereen verdient namelijk tussen de tien en twintig euro per maand. Dit betekent dat mensen niet kunnen overleven zonder iets erbij te doen (legaal of illegaal). Hierdoor worden we overspoeld met aanbiedingen voor casa’s, sigaren en taxi’s en lijken er meer souvernirwinkels te zijn dan toeristen.

Na een dagje strand op Playa Ancon, boekten we een tour naar natuurgebied Topes de Collantes. Amy was nogal zenuwachtig in verband met flashbacks naar haar laatste bergwandeling (Samariakloof 2003). De wandeling van drieënhalve kilometer naar beneden (niet loodrecht) viel dan ook niet bepaald mee. Na een duik in het natuurlijke zwembad met een mooie waterval op de achtergrond was het alweer tijd voor de klim naar boven. Dit ging verrassend goed.

Bij terugkomst begonnen Marc en Thomas een queeste naar een plek waar de Champion’s League-finale gekeken kon worden, want dat tijdreizen moet natuurlijk wel leuk blijven, maar na een uur zoeken bleek dat de Champion’s League-finale de volgende dag pas was... ’s Avonds was het alweer tijd om afscheid te nemen van Marc, die de volgende dag vertrok naar Cienfuegos en daarna naar Havana om daar het vliegtuig te nemen naar Mexico. In de dagen erna hebben we nog wat geslenterd door de straatjes, een schilderij gekocht bij een van de duizend winkeltjes en een paardrijdtocht gemaakt naar een plek om te zwemmen.


De laatste paar dagen brachten ook wij door in Cienfuegos (Marc was intussen al in Mexico) en deze stad was op een paar uurtjes na vooral regenachtig. Naast het internetcafé hebben we weinig kunnen zien. We hadden een casa aan het water, met een steigertje. Supermooi allemaal, maar het stormde en regende, Thomas was ziek en Amy in het internetcafé om tickets te boeken. Niet bepaald het hoogtepunt van onze reis dus. De hierboven genoemde tickets hebben nog aardig wat stress opgeleverd. Internet in Cuba is schaars, duur en traag en juist nu werd er een maand lang niet meer gereageerd op onze wekelijkse mails naar World Ticket Center. Uiteindelijk is het met hulp van Amy's ouders nog gelukt om tickets te boeken, maar het is vervelend dat het daar een chaos is met telefoontjes en mails die nauwelijks beantwoord worden en offertes waarvan het eindbedrag bij het betalen toch stiekem altijd weer hoger wordt ("mijn collega had niet goed gekeken"). Desondanks zijn ze nog steeds wel wat goedkoper dan andere aanbieders. Onderweg bijboeken zullen wij echter niet zo snel meer bij ze doen.

Oh ja, het resultaat: we vliegen half juni naar Madrid en komen begin juli naar Nederland!

Hier nog wat wat foto's van Cuba!