Paramaribo

Na vijf dagen relaxen op Curaçao, was het donderdag tijd voor onze eerste ‘echte’ bestemming: tweeënhalve maand Suriname. Suriname lijkt ergens op Curaçao: het is mooi weer, de mensen zijn vrolijk, je beseft dat je aan de andere kant van de wereld bent en tegelijkertijd verbaas je je voortdurend over de Nederlandse invloeden. Zo hoorden we dat je hier ook gewoon de Blokker-folder krijgt, is Sanoma goed vertegenwoordigd bij de Surinaamse boekhandel en hebben we –ondanks onze brave voornemens om lokaal te koken- al een paar keer boodschappen gedaan bij een winkel die duidelijk is gericht op Nederlanders die hun eigen producten missen.

Toch voelt het hier anders dan op Curaçao.
We hebben nog niet heel veel gezien, maar tot nu toe is Paramaribo toch meer een werkstad dan een toeristenparadijs. Het scheelt misschien ook dat cruiseschepen hier niet aan kunnen meren. Op Curaçao zijn de vloedgolven Amerikanen die uitgespuugd worden door de boten namelijk bepalend voor het straatbeeld.

Alles in deze stad ademt dat we iets moeten gaan doen en dat betekent dus niet alleen maar lanterfanten en boekjes lezen in het stagiairehuis waar we de eerste paar weken wonen. Ook betekent het niet de godganse dag op het terras hangen en koffiedrinken. Amy begint deze week dan ook met vrijwilligerswerk en Thomas is vooruit aan het schrijven voor ChessVibes. Daarnaast zal hij zich dit weekend mengen in de Surinaamse schaakwereld.

Hoewel we nog niet buiten de stad zijn geweest, hebben we wel de dierentuin al gezien en is met name Amy dol op het links fietsen (het gaat goed hoor, ouders) en het de weg nog niet weten. Gelukkig kost de taxi hier haast niets. Zondag zijn we langs geweest bij Marco, die Thomas uit Nederland kent van schaken, en zijn vriendin Nicole. Zij wonen sinds vijf jaar in Suriname. Leuk om te horen en zien hoe zij leven.


Binnenkort een update met foto’s van o.a. –speciaal voor Jimmy en Djurre- diertjes!